Srpska vina na svetskom ocenjivanju početkom 20. veka

Na ulazu na sajmište vijorile su se zastave iz celog sveta, 29 država ukupno, a među njima sa Balkana su izložbene paviljone imale Grčka, Bugarska, Srbija i Crna Gora.  Srpska vlada je formirala odbor za liješku izložbu a za odabir eksponata bili su zaduženi Ministarstvo privrede i Etnografski muzej.

Srbija je želela da se predstavi svetu kao zemlja sa razvijenom poljoprivredom, te je vino zauzimalo značajnu poziciju na izložbi, a pored njega i rakije, kukuruz, duvan, pasulj. Cilj je bio da se samo najbolja vina prikažu na izložbi, pa je stoga u Srbiji formirana komisija koja će probati sva vina namenjena za izložbu i odabrati ona sa najboljim senzornim karakteristikama, dok će se u laboratoriji takođe uraditi hemijske analize da bi se eliminisala tehnološki neispravna vina.

Paviljon Srbije na Svetskoj izložbi u Liježu 1905. godine

Koliki je značaj pridavan ovom nastupu Srbije na svetskoj sceni potvrđuje i to što je lično kralj Petar Karađorđević došao da pogleda uzorke vina za izložbu. Zajedno sa ministrom privrede doneli su odluku da se ohrabre i vinari čija vina nisu odabrana za izložbu u Liježu, te su i za njih obezbeđene poljoprivredne sprave kao utešne nagrade.

Vinari čija vina su odabrana za izložbu nisu dobijala nagradu jer je njima bila dovoljna satisfakcija što će se njihova vina naći u zvaničnom katalogu izložbe a učestvovaće i na velikom ocenjivanju vina iz celog sveta. Nažalost, pokazalo se da su odležala vina bila lošijeg kvaliteta jer je generalno postojao problem s uslovima čuvanja vina u srpskim vinskim podrumima. Među uzorcima kvalitetom su se istakla vina sa peskovitih terena Negotinske krajine i vina iz Župe.

Među vinima koja su odabrana za svetsku izložbu u Liježu našla su se vina iz Bukovske škole (bagrina i skadarka), bela vina iz Smedereva (smederevka), Sićeva i Pirota, rskavac iz Župe, crvena vina iz Sićeva, sa peskovitih terena Negotinske krajine i iz okoline Čačka.

Zanimljivo je da pogledamo koja su vina dobila nagrade u žestokoj internacionalnoj konkurenciji, gde su se naročito isticale vinarije iz Francuske po brojnosti. Zlatne medalje su pripale belim vinima iz Smedereva i Sićeva. Vina iz Bukovske škole su osvojila srebro, a uz njih su srebrom ovenčana i vina iz Pirota i Smedereva. Bronza je pripala vinarima iz Župe, Čačka i vinarima koji su podizali vinograde na pesku u Negotinskoj krajini.

Međunarodni panel vinskih sudija je dodelio počasne diplome vinarima iz Župe (Mihailo Marković i Božidar Maksimović) koji su izložili vina od rskavca (prokupca). Treba napomenuti da je počasna diploma po hijerarhiji bila iznad zlatne medalje. Sigurno se u Župi slavilo nekoliko dana osvajanje tih međunarodnih priznanja. A i kralj Petar je sa radošću primio vest o osvojenim nagradama za srpske poljoprivredne proizvode. To je bio pokazatelj da moderna Srbija može da se poredi sa razvijenim državama zapadne Evrope.

Dok ovo čitate, verovatno vam zvuči nešto poznato, kao da pričamo o današnjoj vinskoj sceni Srbije koja se bori za svoje mesto na savremenoj svetskoj vinskoj pozornici i vinima koja danas osvajaju vredne medalje na međunarodnim takmičenjima i ocenjivanjima.  |