Kada je reč o uspesima srpskih vinara iz 19. i s početka 20. veka, onda je tu uglavnom reč o onima iz Negotinske krajine.

Velike migracije stanovništva bile su uobičajene u Evropi u drugoj polovini 18. veka. U okviru tadašnje Habzburške monarhije značajan broj siromašnih nemačkih porodica, uglavnom iz Bavarske, novi dom je pronašao u plodnoj vojvođanskoj ravnici. Taj deo monarhije bio je slabo naseljen, a obradivo zemljište u velikoj meri bilo je zaparloženo.

Tokom 19. i u prvoj polovini 20. veka porodica Adamović je odigrala ključnu ulogu u Novom Sadu, u svim porama građanskog društva. I ostavila duboki trag, kako na polju vinogradarstva i vinarstva, tako i u sferi kulture, privrede, arhitekture, sporta, čak i politike.

Grof Gedeon Gida Rohonci je rođen 15. januara 1852. godine u Budimpešti kao jedno od troje dece pukovnika Lipota Rohoncija i Klare Šišanji. Klara je prezime nasledila od svog dede Pavla Hadžimihajla Šišanjija, čoveka koji je najzaslužniji što je bajka o Bisernom ostrvu zaživela.

Još od sredine 19. veka, kada su otvorili svoju prvu radnju, porodica Marković važila je za najbogatiju vinarsko-vinogradarsku i trgovačku porodicu u Župi aleksandrovačkoj. Krajem tog veka izvozili su vina u Francusku i Italiju, čije je čokote vinove loze kosila filoksera.

Još od antičkih vremena brdo Gorica na južnoj strani niške kotline bilo je poznato po nepreglednim voćnjacima i vinogradima, ali i po njivama, baštama, šumama i livadama.